Gedicht van Florence Tonk
Dat alles wordt geteld, het meeste wordt berekend
dat we geketend en getekend door afkomst, stenen, spullen, leningen
Voortdurend geschaald en vergeleken,
gefeliciteerd, verweten, uitgescheten worden
Jij wel en jij niet, en dat heet leven
Dat we ons blijven voortslepen,
werken om te kunnen kopen,
halen, brengen, vermalen, verwerken, verteren,
Zo hard, dat we bijna vergeten hoe
gras onder blote zolen voelt
De zachte flanken van een kind,
een vacht, gevoel, geluid van wind
Stop, het rekenen, ga alles betekenen,
op alles een naam, je beste taal zetten
Doe het met gras of grond of zeik,
probeer het rangschikken te staken,
de tel voor altijd kwijt te raken
Zet uit, durf je eigen pit een andere kern te zien
net als de warboel en de godvergeten leegte
Waag de wreedheid aan te staren, stop het tellen
En ga leren, keren, openbaren
Durf verdwaald te raken
Florence Tonk